مجلس پیش از این تاکید داشت که افراد رد صلاحیت شده نباید در پست های قبلی معرفی شوند

مجلس نمایندگان افغانستان با اصلاح یک ماده آیین نامه داخلی خود، زمینه را برای معرفی دوباره وزیران رد صلاحیت شده هموار کرده است.

اخیرا حامد کرزی، رئیس جمهوری با دو سال تاخیر در معرفی اعضای کابینه خود، ۹ تن را برای گرفتن رای اعتماد به مجلس معرفی کرد.

اما شماری از نمایندگان بر اساس آیین نامه داخلی، در مورد هفت تن از آنها به دلیل رد صلاحیت شدن آنها در گذشته در همین سمتها، ابراز تردید کرده بودند.

روز شنبه، ۱۳ حوت/اسفند با اصلاح ماده هفتاد و ششم این آیین نامه، که در آن قید گذاشته شده بود که یک فرد نباید در وزارتی که یک بار رد صلاحیت شده، دوباره معرفی شود، این مانع برداشته شد.

آن گونه که عبدالرووف ابراهیمی، رئیس مجلس اعلام کرد، از ۱۸۰ عضو حاضر مجلس تنها پنج تن به نسخه اصلاح شده این ماده رای مخالف دادند و بقیه هم آن را تایید کردند.

این وزیران پیشنهادی در زمستان سال ۱۳۸۸ از سوی مجلس رد صلاحیت شده بودند، اما آقای کرزی پس از رد صلاحیت آنها از جانب مجلس، این افراد را در همان سمتها به عنوان سرپرست تعیین کرد: محمد اسماعیل (وزارت انرژی و آب)، داوود علی نجفی (وزارت ترانسپورت "حمل و نقل")، ثریا دلیل (وزارت صحت)، حسن بانو غضنفر (وزارت امور زنان)، امیرزی سنگین (وزارت مخابرات).

پیش از این، موضوع معرفی وزیران پیشنهادی، در روابط آقای کرزی و مجلس اثر گذاشته است

اما ویس برمک که نتوانست برای احراز سمت وزارت توسعه روستاها رای کافی بیاورد به عنوان معاون وزیر در این وزارتخانه تعیین شد و عبیدالله عبید که به عنوان وزیر پیشنهادی تحصیلات عالی معرفی شده بود، به عنوان سفیر افغانستان در ایران تعیین شد.

مجلس نمایندگان به دلیل موجودیت مانع قانونی در برابر معرفی دو باره این هفت وزیر پیشنهادی، از دعوت آنها برای ایراد سخنرانی در مجلس در مورد سوابق کاری و برنامه های آینده خود، خودداری کرده بود.

مجلس روز شنبه تنها به نجیب الله اوژن وزیر پیشنهادی فواید عامه و حسن عبداللهی وزیر پیشنهادی توسعه شهری، که مانعی در برابر معرفی آنها وجود نداشت، اجازه داد که در مجلس سخنرانی کنند و به پرسشهای نمایندگان در مورد برنامه های آینده خود پاسخ دهند.

به این ترتیب، هفت وزیر پیشنهادی دیگر هم قرار شده است در روزهای آینده به توضیح برنامه های خود در جلسه علنی مجلس حضور یابند.

آنگونه که اعلام شده، جلسه رای گیری در مورد رد یا تایید صلاحیت های این وزیران در روز سه شنبه آینده برگزار خواهد شد.

روزنامه های چاپ امروز کابل بیشتر به بررسی پیامدهای احتمالی قتل دو مشاور و دو سرباز آمریکایی در افغانستان و همچنین موضوع مصالحه با شورشیان پرداخته اند.

هشت صبح در سرمقاله خود با عنوان "دیوار بی‌اعتمادی بلندتر می‌شود"، قتل دو مشاور نظامی آمریکایی در مقر وزارت کشور، داخله و ترور دو سرباز آمریکایی در جنوب افغانستان را به شبکه‌های اطلاعاتی منطقه نسبت داده و نوشته که هدف از آن ایجاد بی‌اعتمادی میان افغانستان و متحدان غربی آن است.

این روزنامه افزوده که این گونه تاکتیک‌ها برای مجریان آن هزینه کمی دارد، اما برای حکومت افغانستان و متحدان بین‌المللی آن پیامدهای سنگینی دارد. هشت صبح تاکید کرده که حکومت افغانستان باید در ده سال گذشته توانایی مقابله با این گونه تاکتیک‌ها را پیدا می‌کرد.

نویسنده معتقد است که چنین قتل‌هایی در افغانستان می‌تواند دولت‌های کشورهایی را که در افغانستان نیرو دارند، تحت فشارهای داخلی قرار دهد و در افغانستان باعث بی‌اعتمادی مردم به نهادهای امنیتی می‌شود، اما مهم این است که این قتل‌ها باعث بی‌اعتمادی میان حکومت افغانستان و متحدان غربی آن می‌شود.

هشت صبح در ادامه افزوده که چشم‌پوشی از این گونه رویدادها و ساده‌انگاری آن قابل توجیه نیست و مقام‌های حکومت افغانستان باید با آن برخورد جدی کنند تا بتوانند اعتماد و زمینه‌های همکاری میان افغان‌ها و خارجی‌ها را بار دیگر فراهم کنند.

روزنامه وحدت در مطلب اصلی صفحه نخست خود با عنوان "تاکید جبهه ملی بر مشارکت فراگیر در روند صلح" از قول فیض‌الله ذکی، سخنگوی این جبهه نوشته که این روند بدون مشارکت جبهه ملی و دیگر گروه‌های سیاسی قدرتمند سیاسی "ناکام" می‌ماند.

سخنگوی جبهه ملی از اظهارات اخیر یان کوبیش، فرستاده ویژه سازمان ملل در افغانستان در مورد مشارکت نهادهای مدنی و جناح‌های مختلف سیاسی در روند مصالحه در این کشور استقبال کرده و آن را مطابق شرایط عینی افغانستان دانسته است.

اخیرا آقای کوبیش با تاکید بر این موضوع، از نظارت سازمان ملل بر روند مذاکرات صلح در افغانستان سخن گفت و افزود که در این مذاکرات دستاوردهای ده سال اخیر در افغانستان به هیچ قیمتی نادیده گرفته نخواهد شد.

روزنامه ماندگار اما در مطلبی با عنوان "نقش انفعالی سازمان ملل در روند صلح"، نقش سازمان ملل در مورد مذاکرات صلح با گروه‌های شورشی در افغانستان را زیر سوال برده و نوشته این که سازمان ملل می‌خواهد "تماشاگر قضایا باشد، از اظهارات اخیر نماینده ویژه این سازمان معلوم است".

نویسنده همچنین در این مطلب نسبت به جدی بودن مذاکرات صلح ابراز تردید کرده و نوشته که به نظر می‌رسد که اصلا گفتگویی در میان نیست و این مسائل بیشتر برای به راه انداختن بحث‌های رسانه‌ای مطرح می‌شود.

این روزنامه دولت پاکستان و کاخ ریاست جمهوری افغانستان را مسئول به نتیجه نرسیدن گفتگوهای صلح دانسته و نوشته که آنها بجای این که به برنامه‌های کلان در این مورد فکر کنند، به منافع مقطعی خود اندیشده‌اند. نویسنده ماندگار مدعی است که حامد کرزی، این گفتگوها را در حد یک "بازی" فروآورده است.

احمد عمران در ادامه این مطلب نوشته که دیدگاه‌های طرف‌های مختلف در طرح گفتگوهای صلح چنان دور از هم هستند که تصور آغاز گفتگوی واقعی را به "توهم" تبدیل کرده است. به نظر نویسنده، حتی این جناح‌ها خود هم هنوز نخواسته‌اند که از تحقق این گفتگوها سخن بگویند.

راه نجات در سرمقاله خود نوشته که حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان به دلیل این که پیش از این که مطمئن شود که مجلس به وزیران پیشنهادی او که قبلا یک بار رد صلاحیت شده اند، رای اعتماد می‌دهد یا نه، اقدام به معرفی آنها کرده و مرتکب "اشتباه" شده است.

از میان ۹ وزیر پیشنهادی که آقای کرزی اخیرا به مجلس معرفی کرده، هفت نفر آنها پیش از این از سوی مجلس رد صلاحیت شده اند. بر اساس آیین نامه داخلی مجلس، کسی که یک بار در یک سمت نتوانست رای اعتماد مجلس را به دست آورد، بار دیگر نمی‌تواند به همان سمت معرفی شود.

به نظر نویسنده راه نجات، این موضوع عملا این هفت وزیر را به چالش کشیده و روز شنبه، ۱۳ حوت، اسفند تنها دو وزیر پیشنهادی که این مشکل را ندارند، برای ایراد سخنرانی به مجلس دعوت شدند. این روزنامه افزوده که اگر این مشکل حل هم شود، مسائل دیگری و از جمله "حساسیت‌های قومی" نیز مطرح است.

سرمقاله‌نویس این روزنامه همچنین نوشته که ممکن است این مسائل باعث شود که وزیران پیشنهادی رای نیاورند، اما در عین حال برخی از اعضای مجلس به این نظرند که اگر آنها رد صلاحیت هم شوند، آقای کرزی افراد بهتر از آنها را معرفی نخواهند کرد و در نتیجه بهتر است که به آنها رای مثبت داده شود.

اتحادیه بورد بین المللی فوتبال موافقت اصولی خود را در باره دادن مجوز بازی به زنان فوتبالیست با پوشش سر اعلام کرد.

این بورد که بالاترین مرجع قانونگذاری در فوتبال جهان است و هجده سال زودتر از فیفا تشکیل شده، امروز (شنبه ۳ مارس) در بگشات لندن جلسه تشکیل داد و به‌طور اصولی موافقت کرد که تصمیم سال ۲۰۰۷ خود را لغو کند و به صورت آزمایشی به زنان مسلمان اجازه دهد تا با حجاب یا با پوشش روسری فوتبال بازی کنند.

اتخاذ تصمیم نهایی در این باره به نشست ویژه این بورد در دوم ژوئیه آینده در کیف مرکز اوکراین واگذار شد.

قرار است فیفا کمیته پزشکی ویژه ای برای انجام آزمایش در این باره تشکیل دهد و تصمیم نهایی با اتکا به رای این کمیته اتخاذ خواهد شد.

این تصمیم با موافقت هر ۸ عضو بورد و در پی سمیناری که شاهزاده علی بن الحسین از اردن، عضو کمیته اجرایی فیفا، برای تشریح این مساله برگزار کرد، گرفته شد.

شاهزاده علی در واکنش به این تصمیم گفت: "من عمیقا خوشحالم که تقاضای ما برای اجازه بازی برای زنان با پوشش سر با موافقت تمام اعضا پذیرفته شد. من از این تصمیم که طرح پوشش فعلی مدتی آزمایش شود استقبال می‌کنم و مطمئن هستم تا زمان تصمیم نهایی در نشست ویژه، ما شاهد خوشحالی و شعف بسیاری از بازیکنان که به واسطه این تصمیم دوباره به میدان فوتبال بازگشته‌اند خواهیم بود".

در مقدماتی المپیک لندن، تیم فوتبال زنان ایران به دلیل پذیرفته نشدن پوشش آنها از سوی داور، در مقابل اردن بازنده اعلام شد

فیفا پنج سال پیش استفاده از پوشش سر را به دلیل خطری که ممکن است برای سلامت بازیکنان ایجاد کند، ممنوع کرد.

این تصمیم فیفا بیش از همه بر زنان ایرانی تأثیر گذاشت. هشت ماه پیش تیم فوتبال بانوان ایران در دور دوم انتخابی المپیک لندن با لباسی پا به میدان مسابقه با اردن گذاشت که تمام بدن آنها از جمله سر و گردن و گوش‌ها را می پوشاند.

داور مسابقه به‌ دلیل اینکه این لباس قانون چهارم بازی فوتبال را نقض می کند مسابقه را برگزار نکرد و نتیجه سه بر صفر به نفع اردن اعلام شد. به این ترتیب نقطه پایانی بر رویای زنان ایرانی برای حضور در المپیک گذاشته شد.

استفاده از تکنولوژی خط دروازه

همچنین در این نشست استفاده از تکنولوژی برای تشخیص عبور توپ از خط دروازه به تصویب رسید.

این بورد، تکنولوژی دو شرکت بریتانیایی "هاوک-آی" و آلمانی- دانمارکی "گل‌رف" را برای آزمایش بیشتر برگزید تا تصمیم نهایی در این باره در نشست ویژه‌ دوم ژوئیه آینده در کیف گرفته شود.

این قانون در صورت تصویب نهایی برای نخستین بار، احتمالا در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در اواخر سال جاری در ژاپن، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

در دیگر موارد نیز، پیشنهاد فیفا برای مجوز تعویض چهارم در مسابقات قهرمانی رد شد و تصمیم گیری درباره تغییر مجازات بازیکن مرتکب خطای پنالتی به آینده موکول شد.

این بورد همچنین پیشنهاد استفاده از اسپری رنگی محو شونده برای تعیین فاصله خط دفاعی از زننده ضربه ایستگاهی را تصویب کرد. این اسپری که در داوری‌های جام ملت‌های آمریکای جنوبی نیز مورد استفاده قرار گرفت، برای مشخص کردن فاصله قانونی روی چمن پاشیده می‌شود و بعد از چند ثانیه محو می‌شود.

دلاوری: "در طول یک سال گذشته مجموع اسعار (ارز)ی که به خارج از افغانستان انتقال یافته، به بیش از دو چند رسید و از ۷۷۷ میلیون به تقریبا دو میلیارد دلار رسید"

بانک مرکزی افغانستان بر خارج کردن ارز از این کشور به خارج محدودیت وضع کرده است.

نورالله دلاوری، رئیس این بانک گفته که در چند سال اخیر نزدیک به پنج میلیارد دلار پول نقد از این کشور به بیرون منتقل شده است.

او روز شنبه، ۱۳ حوت/اسفند گفت: "در طول یک سال گذشته مجموع اسعار (ارز)ی که به خارج از افغانستان انتقال یافته، به بیش از دو چند رسید و از ۷۷۷ میلیون به تقریبا دو میلیارد دلار رسید."

به گفته او، بخش عمده ای از این پول از طریق فرودگاه کابل و چند بندر زمینی به خارجی از کشور منتقل شده است.

رئیس بانک مرکزی می گوید انتقال میلیاردها دلار پول نقد از افغانستان در چند سال اخیر، نگرانی در مورد شفافیت حساب این پولها را بیشتر کرده است.

تا حال مشخص نیست که این پولها توسط چه کسانی به بیرون از افغانستان منتقل شده و با چه اهدافی.

نورالله دلاوری افزود: "برای ما معلوم نبود که این پول از کجا می آید و به کجا می رود. این را نمی شد که از فرودگاه بر اساس گزارشی مشخص کنیم."

در یک سال گذشته نزدیک به دو میلیارد دلار از افغانستان به خارج منتقل شده است

او گفت: "حالا فیصله شده که یک نفر می تواند تا ۲۰ هزار دلار از فرودگاه و دیگر بندرها به صورت نقد خارج کند، اما بیشتر از آن را باید از طریق بانکها انتقال بدهد. در آن صورت ما می فهمیم که این پول از که بود، کجا رفت، چه وقت و اطلاعات کامل به دست ما می آید."

اما آقای دلاوری گفت تصمیم تازه بانک مرکزی از سوی شورای وزیران افغانستان هم مورد تایید قرار گرفته و حالا این تصمیم لازم الاجرا است.

در حدود ده سال گذشته دهها میلیارد دلار تحت عنوان کمک به بازسازی افغانستان، از سوی کشورهای کمک دهنده به این کشور سرازیر شده است.

حکومت افغانستان در سالهای اخیر هم از سوی مردم این کشور و هم از سوی کشورهای حامی آن متهم است که در حساب دهی این پولها به صور شفاف عمل نکرده است.

علاوه بر آن، سازمانهای بین المللی متعلق به کشورهای کمک دهنده خود نیز متهم هستند که در حیف و میل این پولها نقش داشته اند.

گفته می شود که بخشی از این پولها در قراردادهای بزرگ مالی قربانی فساد شده و بخش دیگر آن از سوی شماری از مقام های دولتی و یا هم افراد زورمند و صاحب نفوذ به جیب زده شده است.

در کنار کمکهای جامعه جهانی، کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر نیز در ده سال گذشته منبع درآمد بزرگی بوده که پول حاصل از آن، که به میلیاردها دلار می رسیده، به خارج از افغانستان منتقل شده است.

یک سخنگوی صلیب سرخ می گوید مشغول مذاکره با مقامات سوریه هستند و نیاز مبرم منطقه به آنها ایجاب می کند که از تلاش دست نکشند.

صلیب سرخ بین الملل می گوید مقامات سوریه برای روز دوم به آنها اجازه ورود به منطقه آسیب دیده باباعمرو شهر حمص نداده اند.

یک سخنگوی صلیب سرخ می گوید مشغول مذاکره با مقامات سوریه هستند و نیاز مبرم منطقه به آنها ایجاب می کند که از تلاش دست نکشند.

مقامات سوریه می گویند در حال پاکسازی منطقه از تله های انفجاری هستند.

با این همه برخی گزارش ها حاکی از آن است که با خروج شورشی های مخالف از این منطقه، نیروهای سوریه دست به کشتار تلافی جویانه زده اند و حملات توپخانه به سایر مناطق حمص ادامه دارد.

در همین حال اجساد یک روزنامه نگار آمریکایی و یک عکاس فرانسوی که در حمص کشته شدند در پروازی از دمشق به پاریس فرستاده شده است.

براساس گزارش ها پیشتر این دو جسد در بیمارستان دانشگاه الاسد در دمشق به دیپلمات ها تحویل داده شد.

"خیابان به خیابان"

کاروان صلیب سرخ که از هفت کامیون تشکیل شده شب پیش را در حمص گذرانده و با عدم صدور مجوز ورود به بابا عمرو شب دیگری را نیز در این منطقه خواهد گذراند.

جیکوب کلنبرگر، رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گفته است: "این که افرادی که هفته‌هاست نیازمند دریافت امداد فوری هستند، هنوز هیچ کمکی دریافت نکرده‌‍‌اند، غیرقابل پذیرش است."

صلیب سرخ اعلام کرده است که هنوز هیچ توضیحی از سوی مقامات سوریه درباره تغییر نظرشان بر سر امدادرسانی به افرادی که در باباعمرو هستند، ارائه نشده است.

جیم میور، خبرنگار بی‌بی‌سی که در بیروت در نزدیکی سوریه به سر می‌برد، می‌گوید که گزارش‌های تاییدنشده‌ای درباره کشتارهای تلافی‌جویانه و اعدام‌های خودسرانه توسط نیروهای دولتی در منطقه باباعمرو منتشر شده است.

در این گزارش‌ها از بازداشت‌های گسترده مردان و پسران بالای ۱۱ سال خبر داده شده و گفته شده است که ساختمان تعاونی محلی به بازداشتگاه تبدیل شده است.

در یکی از این گزارش‌ها ادعا شده است که یک کامیون پر از اجساد کشته‌شدگان در بزرگراهی در نزدیکی باباعمرو دیده شده که از این منطقه خارج شده بود.

همچنین گزارش‌هایی از وقوع انفجار و تیراندازی در دیگر مناطق نزدیک باباعمرو منتشر شده است. بسیاری از ساکنان باباعمرو به این مناطق گریخته‌اند.

تلویزیون دولتی سوریه تصاویری از داخل منطقه باباعمرو منتشر کرده که نشانگر تخریب گسترده این منطقه است. در گزارش این تلویزیون، تخریب‌های منطقه به "گروه‌های مسلح تروریست" نسبت داده شد که به توطئه‌ای خارجی برای تضعیف ثبات سوریه دست زده‌اند.

وضعیت باباعمرو به شدت بد توصیف شده و گفته شده است که جریان برق در این منطقه قطع شده و منابع غذایی، آب و داروی کم است.

باسل فؤاد، از مخالفان دولت سوریه که از این کشور به لبنان گریخته، می‌گوید همکارانش که در سوریه مانده‌اند، به او گفته‌اند که افراد مسلح طرفدار دولت "وارد خانه‌ها می‌شدند و آنها را آتش می‌زدند."

او به آسوشیتدپرس گفت: "آنها از یک خیابان، شروع به جستجوی خانه به خانه کردند و بعد سراغ خیابان‌های دیگر رفتند."

پل کونروی، عکاس ساندی‌تایمز هم که در شهر حمص زخمی شده بود و به تازگی از این شهر خارج شده است، به بی‌بی‌سی گفت که آنچه در باباعمرو رخ می‌دهد، "یک کشتار سازمان‌یافته" است.

او که روز سه‌شنبه گذشته مخفیانه از سوریه به لبنان انتقال داده شد، در بیمارستانی در بریتانیا درباره صحنه‌هایی که در حمص شاهد بود، گفت: "من در چند جنگ دیگر (گزارشگر) بوده‌ام و تاکنون چیزی در این سطح ندیده‌ام."

او گفت: "هیچ هدفی وجود ندارد و یک کشتار سازمان‌یافته خالص علیه غیرنظامیان در حال رخ دادن است."

نتایج آراء اخذ شده در تهران پایتخت ایران حاکی از پیشتاز بودن غلامعلی حداد عادل رئیس مجلس هفتم است. محمدرضا باهنر، نایب رئیس فعلی مجلس، با ۱۱۵ هزار رای نفر بیست و ششم این فهرست است.

تهران به عنوان پایتخت ایران ۳۰ کرسی از ۲۹۰ کرسی مجلس را در اختیار دارد. نتایج اولیه شمارش آراء در تهران نشان می دهد که جبهه متحد اصولگرایان به رهبری محمدرضا مهدی کنی، رئیس مجلس خبرگان بیش از جبهه پایداری، دیگر ائتلاف اصولگرایان به رهبری محمد تقی مصباح یزدی، در کسب کرسی های تهران موفق تر بوده است.

* جدول بالا نشان دهنده وضعیت فعلی کرسی های تهران است اما تا پایان شمارش آراء، این افراد نمایندگان قطعی تهران نیستند.

گروهی از فعالان حقوق بشر با برگزاری نمایشگاه "صندوقچه خاطرات"، خواهان رسیدگی به وضعیت بازماندگان جنگ در افغانستان شده است.

در این نمایشگاه وسایل شخصی کسانی به نمایش گذاشته شده که در بیشتر از سی سال جنگ در افغانستان کشته شده اند.

برگزار کننده های این نمایشگاه می گویند هدف از برگزاری این نمایشگاه جلب توجه دولت و نهادهای بین المللی برای تامین عدالت در افغانستان است.

عزیزانی که رفته اند باز نمی‌گردند، اما خاطرات آنها برای خانواده‌هایشان جاودانه هستند ــ خاطراتی که یاد قربانیان را در ذهن دوستدارانشان زنده نگه می‌دارد.

خانمی سالها است که با خاطرات شوهرش زندگی می‌کند. آنچه از همسرش به جا مانده، روز شنبه، ۱۳ حوت/اسفند در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است.

او گفت: "کتاب شوهرم است، لباسهایش هست ــ شلوار و کت مکتبش هست، وقتی که کلاس دوازدهم را تمام کرده بود می خواست دانشگاه برود ــ کتابهایی که برای من و فرزندانم می خواند، پیاله ای که با آن آب می خورد، شانه ای که موهای خود را با آن شانه می زد."

این خانم افزود: "من در این سی سال با همه بدبختی آنها را نگهداشتم و با خاطرات او زنده هستم."

زنها بیشتر به عنوان وارثان خاطرات قربانیان جنگ افغانستان دانسته می شوند

در این نمایشگاه هرنوع وسایل را می‌توان دید ــ از کتاب گرفته تا لباس، یادداشتهای شخصی که در زندان نوشته شده، ساعت، عینک و دفترچه خاطرات.

صاحبان این اشیا هرکدام قربانی خشونت در دوره های مختلف در افغانستان شده اند.

نهادی موسوم به حقوق بشر و دموکراسی افغانستان، که نمایشگاه صندوقچه خاطرات را برگزار کرده، هدف از این کار را برقراری عدالت و رسیدگی به خانواده های قربانیان خوانده است.

خداداد بشارت، رئیس اجرایی این نهاد می‌گوید در چند سال گذشته به وضعیت این خانواده‌ها رسیدگی چندانی نشده است.

آقای بشارت گفت: "ما خواسته ایم که با این نمایشگاه روند تاریخی افغانستان را به نمایش بگذاریم ــ دوران پیش از جنگ، دوران جنگ و تاثیرات جنگ بر زندگی شهروندان افغانستان."

در این نمایشگاه هر چیزی که بیانگر خاطرات قربانیان جنگ باشد، به نمایش گذاشته شده است

او همچنین افزود: "خانمها و زنها میراثدار خرابی و غمها در افغانستان هستند و به همین خاطر آنها صاحبان خاطرات هستند. به نحوی فرزندان آنها شهید شده یا شوهرانشان به نحوی از دست رفته و یا دیگر اعضای خانواده خود را از دست داده اند و میراثدار غمها و مشکلات در افغانستان شده اند."

داستانهایی که زنان در اینجا بازگو می کنند ناراحت کننده هستند، اما بخش مهمی از تاریخ کشوری هستند که بدترین موارد خشونت ها را تجربه کرده است.

حالا هزاران خانواده، که قربانی جنگ در این کشور شده اند، عدالت می خواهند ــ از حکومتی که به باور بسیاری ها در ده سال گذشته نتوانسته به صداهای عدالتخواهانه پاسخ مثبت بدهد.

ورزشکاران می گویند با نمای زیبای بامیان، اسکی بازی دوبرابر لذت بخش می شود

بامیان زمانی با دو پیکره بزرگ بودا شهرت جهانی داشت. اما پس از ویران شدن این مجسمه ها از سوی طالبان در سال ۲۰۰۱، این ولایت یک بار دیگر در پی جلب گردشگران خارجی است، این بار با راه اندازی جشنوار اسکی بازی در دره های برفی این ولایت.

یکی از شرکت کنندگان این جشنواره که در دره های منطقه «خشکک» در نزدیکی شهر بامیان برگزار شده می گوید: "جنگ و تروریسم را فراموش کن. ما اینجا دقیقا از اسکی بازی لذت می بریم."

اگرچه این دومین سال برگزاری جشنواره مسابقه اسکی بازی در بامیان است، اما امسال برای اولین بار در این مسابقه شهروندان خارجی نیز شرکت کردند. در این مسابقه حدود بیست شهروند خارجی در کنار ده نفر از ساکنان محلی بامیان که به تازگی آموزش اسکی بازی دیده اند، شرکت کردند.

راه اندازی این مسابقه بخشی از یک برنامه درازمدت تقویت ورزش های زمستانی در بخشهای مختلف افغانستان است؛ کشوری که با بیش از سه دهه جنگ و ویرانی روبرو بوده است.

امیر فولادی، مسئول برنامه های تقویت گردشگری در بنیاد آغاخان می گوید: "بامیان همانگونه که در طول تاریخ غنی خود داشته، دقیقا ظرفیت این را دارد تا به یکی از محلات مورد علاقه جهانگردان تبدیل شود."

او می افزاید: "بامیان محل خوبی برای گردشگری در بهار و تابستان است، اما با تقویت ورزش های زمستانی از جمله اسکی، تلاش می کنیم تا این ولایت را به محلی برای چهار فصل تبدیل کنیم."

پرواز در هوا

ابتکار تقویت اسکی بازی در بامیان که در همکاری با بنیاد آغاخان، اسکی کلب بامیان و شرکت راه ابریشم راه اندازی شده، دهها نفر از ساکنان محلی بامیان از جمله تعدادی زنان را نیز به خود جلب کرده است تا نخستین راهنماهای اسکی بازی در کشورشان شوند.

یکی از کسانی که در این برنامه آموزش اسکی می بیند به بی بی سی گفت: "ما از این ورزش لذت می بریم و در کنار آن فرصت داریم تا یک ورزش جالب را فرا گیریم. اسکی بازی واقعا هیجان برانگیز است، مثل این است که در هوا پرواز می کنی و مخصوصا با نمای زیبای بامیان، اسکی بازی دوبرابر لذت بخش می شود."

با آنکه بامیان اقلیم بسیار مناسبی برای اسکی بازی دارد و کوههای آن که تا پنجهزار متر ارتفاع دارند، در سراسر زمستان پوشیده از برف دست نخورده باقی می ماند، امکانات برای اسکی بازی در این ولایت هنوز ابتدایی است.

با آنکه افغانستان در سالهای اخیر با چالشهای بزرگ امنیتی روبرو بوده، اما بامیان حداقل از سال ۲۰۰۱ تا حالا امن بوده است

خدمات نجات از مناطق مرتفع کوهی در صورت بروز مشکلی وجود ندارد و همچنین هیچ سیستم هشدار دهنده در مورد برف کوچ های احتمالی در بامیان فعال نیست و علاوه بر این، خدمات صحی نیز قناعت بخش نیست.

اسکی بازان مجبور هستند همه امید خود را به راهنماهای محلی ببندند. این راهنماها در آموزش های خود در مورد راه های فرار از برف کوچ های ناگهانی آموزش دیده اند و تنها بیمارستان بامیان نیز می تواند خدمات اضطراری صحی فراهم کند.

امیر فولادی می گوید: "چالش های زیادی وجود دارد. اما در پی حل آن هستیم. علاوه بر این، امنیت یک چالش بزرگ دیگر است، اما دلیلی نداریم که امید خود را از دست داده و هیچ کاری انجام ندهیم."

راه دشوار تا بامیان

با آنکه افغانستان در سالهای اخیر با چالشهای بزرگ امنیتی روبرو بوده، اما بامیان حداقل از سال ۲۰۰۱ تا حالا امن بوده است.

با این حال، وضعیت امنیتی افغانستان قابل نگرانی است و این مسئله تاثیرات خود را بر تعداد گردشگرانی که می خواهند از بامیان دیدن کند نیز برجا گذاشته است.

پیش از آغاز جنگ های داخلی در افغانستان، هر سال دهها هزار از بامیان دیدن می کردند، اما این رقم در جریان جنگ ها تقریبا به صفر رسید.

اما در حالی که ظرف سالهای اخیر، بامیان یک بار دیگر توجه جهانگردان را آرام آرام به خوب جلب می کند، راه میان کابل و بامیان مشکل ساز است.

در حال حاضر، هیچ یک از شرکت های هواپیمایی افغانستان به بامیان پرواز نمی کند و کسانی که می خواهند از راه هوا به بامیان بروند، باید منتظر پروازهای هواپیماهای سازمان ملل متحد و یا هم آیساف باشند که این پروازها به شدت پرهزینه است و در عین حال نمی تواند افراد زیادی را انتقال دهد.

وضعیت امنیتی در مسیر راه کابل – بامیان از حملات طالبان گرفته تا مین های کنار جاده ای، جهانگردان را از یک سفر هشت ساعته تا بامیان مانع می شود.

حسن علی، از ساکنان محلی بامیان که در مرکز این شهر دکانداری می کند گفت: "برای آینده بامیان در صورتی که امنیت در کل افغانستان خوب شود، امیدواری زیادی وجود دارد."

او افزود: "همه چیز به امنیت مربوط می شود. ما خوش داریم که ولایت ما مورد علاقه جهانگردان واقع شود. این به سود اقتصاد ما است. اما در شرایط حاضر، امنیت مهم ترین ضرورت است."

امدادرسانان صلیب سرخ در هفته‌های اخیر برای کمک به آسیب‌دیدگان در شهر حمص حضور داشته‌اند

مسئولان صلیب سرخ بین‌الملل اعلام کرده‌اند که برای دسترسی به منطقه باباعمرو شهر حمص و کمک‌رسانی به ساکنان این منطقه دوباره اقدام خواهند کرد.

صلیب سرخ روز جمعه، دوم مارس، با وجود موافقت اولیه مقامات رسمی سوریه، نتوانست به این منطقه اقلام کمکی بفرستد.

صلیب سرخ اعلام کرده است که متوقف شدن کاروان هفت کامیون این سازمان در مسیرشان به سمت منطقه باباعمرو در شهر حمص، "غیرقابل پذیرش" بوده است.

در همین حال این سازمان اعلام کرد که اجساد دو خبرنگار خارجی را که ماه گذشته در سوریه کشته شدند به دیپلمات های فرانسه و لهستان تحویل دادند.

ماری کالوین، خبرنگار ساندی تایمزو رمی اشلیک، عکاس فرانسوی در جریان یک حمله موشکی در بابا عمر در حومه حمص کشته شدند.

اجساد این دو خبرنگار روز گذشته جمعه سوم مارس، رسما توسط دیپلمات ها شناسایی شد.

به دنبال ورود نیروهای ارتش به منطقه باباعمرو در شهر حمص در روز پنجشنبه گذشته، گزارش‌هایی از کشتارهای تلافی‌جویانه و اعدام‌های خودسرانه توسط نیروهای دولتی سوریه منتشر شده است.

بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد هم گفته است که "دولت سوریه علیه شهروندان این کشور به گونه‌‎ای گسترده و آشکار، مرتکب جنایت علیه بشریت شده است."

"خیابان به خیابان"

کاروان امدادرسانی صلیب سرخ که روز جمعه، دوم مارس، راهی منطقه باباعمرو بود، مجبور شد شب گذشته را در شهر حمص متوقف بماند.

پیش از این، دولت سوریه به این کاروان اجازه ورود به باباعمرو داده بود.

جیکوب کلنبرگر، رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گفته است: "این که افرادی که هفته‌هاست نیازمند دریافت امداد فوری هستند، هنوز هیچ کمکی دریافت نکرده‌‍‌اند، غیرقابل پذیرش است."

صلیب سرخ اعلام کرده است که هنوز هیچ توضیحی از سوی مقامات سوریه درباره تغییر نظرشان بر سر امدادرسانی به افرادی که در باباعمرو هستند، ارائه نشده است.

جیم میور، خبرنگار بی‌بی‌سی که در بیروت در نزدیکی سوریه به سر می‌برد، می‌گوید که گزارش‌های تاییدنشده‌ای درباره کشتارهای تلافی‌جویانه و اعدام‌های خودسرانه توسط نیروهای دولتی در منطقه باباعمرو منتشر شده است.

در این گزارش‌ها از بازداشت‌های گسترده مردان و پسران بالای ۱۱ سال خبر داده شده و گفته شده است که ساختمان تعاونی محلی به بازداشتگاه تبدیل شده است.

در یکی از این گزارش‌ها ادعا شده است که یک کامیون پر از اجساد کشته‌شدگان در بزرگراهی در نزدیکی باباعمرو دیده شده که از این منطقه خارج شده بود.

همچنین گزارش‌هایی از وقوع انفجار و تیراندازی در دیگر مناطق نزدیک باباعمرو منتشر شده است. بسیاری از ساکنان باباعمرو به این مناطق گریخته‌اند.

تلویزیون دولتی سوریه تصاویری از داخل منطقه باباعمرو منتشر کرده که نشانگر تخریب گسترده این منطقه است. در گزارش این تلویزیون، تخریب‌های منطقه به "گروه‌های مسلح تروریست" نسبت داده شد که به توطئه‌ای خارجی برای تضعیف ثبات سوریه دست زده‌اند.

وضعیت باباعمرو به شدت بد توصیف شده و گفته شده است که جریان برق در این منطقه قطع شده و منابع غذایی، آب و داروی کم است.

باسل فؤاد، از مخالفان دولت سوریه که از این کشور به لبنان گریخته، می‌گوید همکارانش که در سوریه مانده‌اند، به او گفته‌اند که افراد مسلح طرفدار دولت "وارد خانه‌ها می‌شدند و آنها را آتش می‌زدند."

او به آسوشیتدپرس گفت: "آنها از یک خیابان، شروع به جستجوی خانه به خانه کردند و بعد سراغ خیابان‌های دیگر رفتند."

پل کونروی، عکاس ساندی‌تایمز هم که در شهر حمص زخمی شده بود و به تازگی از این شهر خارج شده است، به بی‌بی‌سی گفت که آنچه در باباعمرو رخ می‌دهد، "یک کشتار سازمان‌یافته" است.

او که روز سه‌شنبه گذشته مخفیانه از سوریه به لبنان انتقال داده شد، در بیمارستانی در بریتانیا درباره صحنه‌هایی که در حمص شاهد بود، گفت: "من در چند جنگ دیگر (گزارشگر) بوده‌ام و تاکنون چیزی در این سطح ندیده‌ام."

او گفت: "هیچ هدفی وجود ندارد و یک کشتار سازمان‌یافته خالص علیه غیرنظامیان در حال رخ دادن است."

گروهی از فعالان حقوق بشر با برگزاری نمایشگاه "صندوقچه خاطرات"، خواهان رسیدگی به وضعیت بازماندگان جنگ در افغانستان شده است.

در این نمایشگاه وسایل شخصی کسانی به نمایش گذاشته شده که در بیشتر از سی سال جنگ در افغانستان کشته شده اند.

برگزار کننده های این نمایشگاه می گویند هدف از برگزاری این نمایشگاه جلب توجه دولت و نهادهای بین المللی برای تامین عدالت در افغانستان است.

عزیزانی که رفته اند باز نمی‌گردند، اما خاطرات آنها برای خانواده‌هایشان جاودانه هستند ــ خاطراتی که یاد قربانیان را در ذهن دوستدارانشان زنده نگه می‌دارد.

خانمی سالها است که با خاطرات شوهرش زندگی می‌کند. آنچه از همسرش به جا مانده، روز شنبه، ۱۳ حوت/اسفند در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است.

او گفت: "کتاب شوهرم است، لباسهایش هست ــ شلوار و کت مکتبش هست، وقتی که کلاس دوازدهم را تمام کرده بود می خواست دانشگاه برود ــ کتابهایی که برای من و فرزندانم می خواند، پیاله ای که با آن آب می خورد، شانه ای که موهای خود را با آن شانه می زد."

این خانم افزود: "من در این سی سال با همه بدبختی آنها را نگهداشتم و با خاطرات او زنده هستم."

زنها بیشتر به عنوان وارثان خاطرات قربانیان جنگ افغانستان دانسته می شوند

در این نمایشگاه هرنوع وسایل را می‌توان دید ــ از کتاب گرفته تا لباس، یادداشتهای شخصی که در زندان نوشته شده، ساعت، عینک و دفترچه خاطرات.

صاحبان این اشیا هرکدام قربانی خشونت در دوره های مختلف در افغانستان شده اند.

نهادی موسوم به حقوق بشر و دموکراسی افغانستان، که نمایشگاه صندوقچه خاطرات را برگزار کرده، هدف از این کار را برقراری عدالت و رسیدگی به خانواده های قربانیان خوانده است.

خداداد بشارت، رئیس اجرایی این نهاد می‌گوید در چند سال گذشته به وضعیت این خانواده‌ها رسیدگی چندانی نشده است.

آقای بشارت گفت: "ما خواسته ایم که با این نمایشگاه روند تاریخی افغانستان را به نمایش بگذاریم ــ دوران پیش از جنگ، دوران جنگ و تاثیرات جنگ بر زندگی شهروندان افغانستان."

در این نمایشگاه هر چیزی که بیانگر خاطرات قربانیان جنگ باشد، به نمایش گذاشته شده است

او همچنین افزود: "خانمها و زنها میراثدار خرابی و غمها در افغانستان هستند و به همین خاطر آنها صاحبان خاطرات هستند. به نحوی فرزندان آنها شهید شده یا شوهرانشان به نحوی از دست رفته و یا دیگر اعضای خانواده خود را از دست داده اند و میراثدار غمها و مشکلات در افغانستان شده اند."

داستانهایی که زنان در اینجا بازگو می کنند ناراحت کننده هستند، اما بخش مهمی از تاریخ کشوری هستند که بدترین موارد خشونت ها را تجربه کرده است.

حالا هزاران خانواده، که قربانی جنگ در این کشور شده اند، عدالت می خواهند ــ از حکومتی که به باور بسیاری ها در ده سال گذشته نتوانسته به صداهای عدالتخواهانه پاسخ مثبت بدهد.